domingo, 27 de enero de 2019

A LUITA DE CHERMAN

No feba guaire tiempo que o suyo representant heba pautau o combate mas important d'a suya vida esportiva. Yera luitando por o titol europeu de peso walter y anque heba habiu d'acotraciar a baralla a garras templadas, teneba firmes opcions de ganar-la, porque Chermán siempre yera estau un mesache anglucioso y fainero, antimás veniba de una epoca en que yera fendo un boxeyo pistonudo.
A realidat se tornó prou diferent dende que sonó a campana quán prencipió o combate, o suyo oponent boxiaba de una traza brutal, anque yera una mica viello teneba una tecnica y intelichencia que lo feban muit perigloso. Dimpués d'o debantzaguer asalto enfiló t'a suya cantonada y se i acofló, nomás en quedaba uno pa rematar a vilada, y yera recibindo una sundela  a-saber-lo de gran, levaba o uello dreito prou boninflau, quasi no i veyeba cosa por él.
O suyo entrenador le chilaba :
-¡NO YES FENDO-LO BIEN! Has de meter-te en a curta distancia
-Ye embolicau ganar en os puntos, cal noquiar-lo en iste zaguer asalto.
-¿Yes escuitando-me? Pareixes anieblau hue... amenistas creyer en tu.
-Habrás de fer bella combinación d'as que t'he amostrau pa deixar-lo KO.
Tornó a sonar a campana, ista estió o sinyal de que nomás teneba tres minutos pa ficar-le un punyazo a o suyo oponent y espaldar-lo dencima d'o ring.
Anque l'atro boxiador heba feito un buen combate dica iste momento, prencipió a estar canso, y cada vegada abatanaba más a monico con as suyas mans . Chermán barruntó isto y anque yera quasi redotau, luen de chitar a tovalla, se tornó pleno de rasmia y o combate cambió de raso. De rapiconté comencipió a meter os suyos jabs rapidos y le feban maca a o suyo rival. Quan nomás quedaba un minuto, esquivó un directo de zurda decantando-se t'a dreita, dimpués  d'una enrestida le fotió una combinación de trucos machistral rematando con un crochet potent. Asinas deixó esboldregau a o suyo rival. L'arbitro prencipió a contar: uno, dos, tres...y quán por as suyas orellas dentró el soniu d'o zaguer numero, as suyas garras prencipioron a tremolar y bellas glarimas cayioron d'os suyos uellos. O publico que i yera se tornó barrenau y una tarramotera graniza plenó o puesto.
Nunca no heba sentiu cosa pareixida, y anque tot o suyo cuerpo yera una royura, a felicidat plegó en él quán prenió o cinturón de campión. No guaire chen creyó  en as suyas posibilidatz, manimenos Chermán continó t'a debant sin reblar. Muitas vegadas, no pas atras, cal luitar por os tuyos suenios y... de cabo ta quán se farán realidat.