miércoles, 9 de agosto de 2023

O baile

 


Nos miramos fito-fito, me fa goyo lo que siento. Bella cosa emanan os tuyos uellos que se fica en yo, no puedo describir-lo con parabras.

Quiero que chuguemos, te'n rides, en rabio de sentir a tuya piel. M'aflairo ta tu, m'evitas, fas a risalleta.

O chuego contina, de momento... me furtas un beso. Me puya una furnada, se me meten os pels de punta, siento a tuya ulor.

Paso a mía luenga per o tuyo cuello, fas fiestetas en a mía espalda. Tornas a besar-me, a tuya luenga ye o millor arnalico de bresca que nunca no tasté.

A moniquet y cutio cutio m'espullas, pasas a tuyas mans per o mío peito, continas fendo-me besos.  Somos a saber que raixosos.

Te sacas a ropa, mientres dezaga de tú lamino o tuyo cuello unatra vez entre que pillo os tuyos peitos entre as mans mías.

Nos abrazamos, piel cuentra piel, nos ne emocionamos, tremolo preixinado lo que falta encara.

Comencipia o baile, a lo compás d'os nuestros chemecos, sisquia fuese un baile eterno.

Quiero que sigamos uno, afundir-nos chuntos dica la fin... ixe momento, que en esbotar, plegaremos en un mundo magnetico y pleno de enerchía clamau felicidat.

martes, 8 de agosto de 2023

Chafadas d'una vida


Ixas campaduras que deixamos mientres vivimos, son l’espiello an que se refleixa os camins que somos fendo. Muitas en son d’ida, transitadas con deleria y langaria,  deseyando arribar a ixe obchetivo que nos esbixola de nueiz. Atrás en son de tornada, desfendo o camín , fa dolor deixar ixe puesto an que trobemos a felicidat. Manimenos cal saber o momento en que pertoca ir-se-ne y prener unatro destín.

As chafadas que marcan as direccions que esleximos en a  vida, no son pas eternas, muitas las saca a vida igual como fa o mar cuan cubre con as suyas olas las que n'i hai en a orilla. Ixas que en sobreviven encara, tot y que belunas no nos n'agraden, ye lo que somos a nuestra esencia.





jueves, 13 de octubre de 2022

Arma-te antes!


 Hetz iu nunca t'a Sierra d'Armantes? No tos ne faigatz,  yo tampoco no la conoixeba encara que o mio lugar ( Villarroya de la sierra) ye a bells seis kilometros d'allí. Asinas que como hetz puesto fer-ne cuenta, no tiengo garra desincusa. 

Aproveitando que puyé t'o lugarón dos días iste puent d'o pilar, embrequé a lo mío amigo Angel pa ir-ie. A verdat ye que no fa burro falso y tos aconsello de que  i vaigatz. Ista sierra ye ubicada en a comarca de Calatayut entre as valls d'os rios Ribota y Manubles , y antiparte fer una curseta sin mica dificultat per astí,  podretz columbrar unas envistas bien polidas.

Ye conoixida como o "far west aragonés" per uns accidents cheograficos que i trobaretz prou curiosos. Seguntes m'han dito  son d'a epoca cheolochica terciaria y fan un mezclallo de colors rolliscas bien mahas. Suposo que o motivo d'istas tonalidatz ye a riqueza en buro y cheso d'o terreno. A chent d'a redolada los claman "castiellos".

Antesmás estió poblada per bandolers, ye de dar que i habrá buena cosa de cubils pa amagar-se-ie. Per ixo cuenta a tradición oral que ta part d'alavez quan belún heba de fer un desplazamiento y le caleba  pasar cerqueta d'ixa sierra a chent gosaba decir-le : "arma-te antes", y d'ixa apocope s'encertó o suyo nombre.





domingo, 9 de octubre de 2022

Despedida


Ha habiu de pasar bell mes dica que he puesto achuntar ixa valentía que cal tener pa decir-le adios a un buen amigo. Encara puedo sentir ixe arizón y la fredor que se ficó en o mio interior escruixnando-me quan me gritoron decindo-me te'n hebas iu pa siempre. Feba masiau tiempo que no nos veyébanos fisicament, manimenos sabes que ixe vinclo que tenébanos contina encara vivo. O tiempo no ye res en una amistanza quan a suya alazetada ye cerenya. Siento que bella parte mía ye fendo-te companyía en o tuyo viache, antiparte bell secreto que te confesé y que dengún nunca no lo conoixerá.
Trobaré a faltar ixe humor somardón que tenebas, o tuyo caracter irreverent y ixa cara que metebas quan bella situación no t'agradaba, yerás incapable de fer o papel.
Encara me foi acordanza d'ixas parabras que me dicies bella vez: "ye que somos iguals" y razón, no te'n faltaba Matucán. Nos pareixébanos más que no te pensabas AMIGO.
Día sin atro continaré  trobando-te a faltar. Que vaiga bien Pablo! Fe libre o tuyo camín.

domingo, 8 de agosto de 2021

LO MAR

 


Lo mar, tant leixano y cercano de vez. Recosiros d'iste ser que ye naixiu de tierra adintro. Soi deseyoso d'arribar a lo tuyo canto, allí a on se puet columbrar ixa color azul que s'eslampa dica l'horizont que se m'antulla infinito. 

Zarro os uellos, siento las tuyas botinadas empentando la tuya machia enta l'arena, angluciosa por recullir ixe salobre que la plena de sapienza i arribada de tierras leixanas.

O soniu d'a bisa himnotica me recuerda a las mans d'un paí que ayoya la cuna d'a suya ninona. En rabio de tornar chunto a tú y afundir-me-ie dica agarrapizar-me a la tuya enerchía y poder plegar en una dimensión diferent,an que no faiga mal vivir.

Lo mar, tant leixano y cercano de vez.


El mar, tan lejano y cercano a la vez. Nostalgias de este ser que nació tierra adentro. Estoy deseoso de llegar a tú lado, allí donde se puede divisar ese color azul que se escapa hasta el horizonte que se me antoja infinito.

Cierro los ojos, siento tu oleaje empujando tu magia hacia la arena, ansiosa por recibir ese salitre que la llena de sabiduría llegada (allí) de tierras lejanas.

El sonido de la brisa himnótica me recuerda a las manos de un padre que mece la cuna de su bebe. Me vuelvo loco por volver junto a ti otra vez y hundirme (allí) hasta asirme a tú energía y poder llegar a una dimensión diferente, en la cual no haga daño vivir.

El mar, tan lejano y cercano a la vez.


martes, 22 de junio de 2021

UN FINAL D'ESPANTO

 




- O churau ha determinau que os delitos que se le acumulan a la imputada han quedau prou contrimostraus. Por tot ixo debemos condenar y condenamos a la sinyorita María Chesús Vinyuales Lanau como responsable d’os delitos de fraude, apropiación indebida y blanqueo de capitals… y a lo cumplimiento de ueito anyos de prisión BAM, BAM, BAM!!!

 Ixos tres mallazos que o sinyor chuez fotió dimpués de dictar a mía sentencia se ficoron en o mío interior escruixinando-me. Bien se vale que en una vida plena de furtos y gardas no han puesto prebar que tres delitos financieros que he feito en os zaguers anyos.

 Enchaquias pa chustificar que siga arribada a iste tribunal, tos ne podría dar a xarramata, pero… no voi a meter a burra en pleito. Suposo que totz plegamos bella vez en ixe contornillo an que amaneixen dencima d’os nuestros huembros una anchel y una diaplerona endina, encerrinadas en aconsellar-nos qué decisión hemos de prener. En o mío caso, sí hese estau un combate de boxeo, habría ganau a diaplerona; zabucando a la suya rival dencima d’o ring antes que no rematase o primer asalto d’a vilada, fotendo-le un buen dreito en a variella. Dende alavez o mío esdevenir no ha estau que un camín pleno de destins an que a moral y a etica no importaban res.

 Quan teneba decisiet anyos comencipié a treballar en Valencia con una clica bien periglosa, en yéranos quatro, y nos adedicábanos a fer gardas en poligonos industrials, i furtábanos as caixas fuertes. En primeras yo cosiraba y yera a l’alufra d’o puesto entre que a resta d’os companyers executaban o treballo. No habié d’aguardar guaire tiempo dica que confioron con yo pa fer servir l’asto termico u fer atros treballos de más responsabildat. Manimenos as mias estrucias y ganar buena cosa de diners me estimé más de deixar-lo y estar-me de delinquir antes que no me salise de cazuela y me apercazase a policía.

 En rabio d’os luxos y vivir bien y en estar a-saber-la esvagarada malfurrié bien luego os chanfles que heba puesto cabidar. Ta part d’alavez teneba una relación sentimental con una mesacha teruelana que se deciba Tremedal, y as dos nos embrequemos en o delito de guante blanco,

 Tremedal heba treballau mientres cinco anyos en una entidat bancaria, en feba dos que no i treballaba. En conoixer y saber-se os tientos no fue guaire difícil obtener bell credito fendo servir documentación falsificada. Antiparte tamién fébanos furtos online, gazupiando os datos que nos yeran menester fendo servir programas espías, asinas pillábanos os datos que emplegábanos dimpués pa cometer os delitos. En ixas envueltas viviemos en diferents puestos, más que más ciudatz y lugars industrials grans, no gosábanos estar-nos guaire tiempo en a mesma localidat. Realizábanos un par u tres treballos y nos n’íbanos d’astí prebando de no deixar-ie garra rastro d’o nuestro paso. Con tot y con ixo recuerdo con a saber que carinyo ixos anyos, en fueron seis y los más felices d’a mía vida. Podríanos decir que nos hébanos achuntau fierro con ferrichón.

 Tot en a vida termina, y ista etapa d’a mía vida no sería denguna excepción. Dimpués de bells seis meses en que as cosas no marchaban mica bien, decidiemos de venir a plego y nos espartimos.

 Comencipió atra parte d’a mia existencia, y o prencipio d’o mío final. Yera puyadome-ne t’a figuera perén, encarranyada y alticamada con a resta d’a humanidat y en un tres y no res me trobé fendo gardas unatra vez , estricallando qualsiquier cosa que se meteba debant de yo quan yera executando os treballos

. Me fiqué en una espiral de delitos, luxos, y borinas. O poquet tiempo libre que teneba lo feba servir en preixinar belatro furto pa poder continar-ie. Trachinar y tramenar yeran os verbos que más feba servir o escritor que yera escribindo ixa novela policial en que s’heba tornau a mía vida. Alufrando o mío futuro no se columbraba que un final d’espanto, y a la curta u a la larga yera prou cabolioso que me acazarían. Fue en o día d’o mío TRENTA ANIVERSARIO, yera escorchando a zorrera dimpués d’una grandisma fiesta que me’n heba fotiu a nueit anterior pa festexar-lo; quan unos trucazos brutals en a puerta d’a mía vivienda me rebelloron. I yera a policía con una orden de detención, me esposoron y me levoron detenida ta prisión provisional.

 Os siguients anyos los pasaré engarcholada en una fosqueta d’o País Aragonés, manimenos ya soi preixinando un treballo interesant que executaré malas que salga d’allí. Tiempo, no me’n habrá de faltar pa acotraciar-lo, no deixaré gota marguin pa la improvisación… O buen buei, de vetiella se vei, ixa soi yo.


domingo, 28 de febrero de 2021

Cursa: Gara Delicias- ribera de l'Ebro- Parque de l'Augua-Gara Delicias



En amillorar l'orache m'estimau más de fer una curseta que no ir t'o chimnasio. Kilometros, n'i hai diez, si fa u no fa, y ye de buen fer; no cal mica preparación fisica.

He enchegau o programa en a Carrera Riocha y he habiu de travesar l'avenida Navarra, enfilando-me dimpués t'a Gara Delicias, nos cal deixar-la a man ezquierda entre que continamos caminando costera enta baixo y chusto antes de arribar a lo puent d'o tercer milenio hemos de prener un camín que ye paralelo a la ribera d'o río Ebro.

Continaremos a cursa por iste camín mientres un buen ratet, hemos de pasar o Parque Esportivo Ebro deixando-lo a lo costau ezquierdo. En plegar en un puent que cruza o río Ebro chunto a la autopista, i pasaremos, tornando-ne por o parque de l'augua continando perén en l'atro costau d'a ribera dica arribar a lo puent d'o tercer Milenio , dimpués nomás cal un zaguer empentón dica plegar en a gara y asinas terminaremos a cursa.